ဘ၀ဆိုတဲ့လမ္းမႀကီးေပၚ ငါေလွ်ာက္လာရင္း ရင္ခုန္ျခင္းေတြ ၿခံစည္း႐ိုးခတ္ထားတဲ့
မက္ေမာစရာပန္းၿခံေလး တစ္ခုေတြ႕တယ္....။
တန္ဖိုးႀကီးလြန္းတဲ့ ၀င္ေၾကးကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ငါဦးေႏွာက္ကအဆင္ျခင္မဲ့စြ ာ ၀င္သြားမီတယ္
အရမ္းလွတဲ့ပန္းေတြ ငါခူးယူၿပီး နမ္း႐ိႈက္တယ္
ပန္းနာမည္က ၾကင္နာမႈတဲ့........။
နီရဲေနတဲ့အသီးေတြ႕တယ္ ခြင့္မေတာင္းပဲ ခူးစားလိုက္တယ္
အသီးနာမည္က အခ်စ္တဲ့.........။
ငါေပ်ာ္႐ႊင္ေနတုန္း စြန္႕ပစ္ျခင္း ေလညွင္းက ငါ့အနားကိုတိုးေ၀ွ႕သြားတယ္
ငါအသက္႐ႈ က်ပ္လာတယ္ ဘာေၾကာင့္လဲ ငါစဥ္းစားတယ္
ငါနမ္း႐ႈိက္လိုက္တဲ့ ပန္းထဲမွာ ၾကင္နာျခင္းဆိုတဲ့ အဆိပ္ေတြ႐ွိတယ္
င့ါတစ္ကိုယ္လံုး တဆစ္ဆစ္နဲ႕ နာက်င္လာတယ္ ဘာေၾကာင့္လဲ
ငါစားလိုက္တဲ့အသီးထဲမွာ လြမ္းေဆြးျခင္းဗီတာမင္ အျပည့္နဲ႕
ငါေနာင္တနဲ႕ျပန္ထြက္ဖို႕ ႀကိဳးစားေတာ့မ်က္စီနဲ႕ မျမင္ရတဲ့သံေယာဇဥ္ႏြယ္႐ွင္ ေတြက
င့ါေျခေထာက္ေတြနဲ႕ ငါ့တစ္ကိုလံဳးရစ္ပတ္ထားတယ္ ....။
ငါႀကိဳးစားၿပီ႐ုန္းထြက္ လာခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္
ပန္းၿခံထဲက်က်န္ခဲ့တဲ့ ငါ့ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို
၀င္ေၾကးအျဖစ္ေပးခဲ့ရတယ္... ။
တစ္ခုတည္းေသာ ငါ့ႏွလံုးသားက ဘာနဲ႕မွ
ျပန္အစားထိုးလို႕မရနုိင္ေတ ာ့ဘူး ေလ....................... ..... ........။